hüzün : hangimiz hüzünlenmiyoruz ki ...
hadi canım yalan söööleme sende hüzünleniyon bazen maziyi düşünürken bazende çıkmazda olduğunu düşünürsün bir hüzün kaplar içini ya içersin yada yüksek bi ... (aklıma gelmedi )yerden atlarsın ...Hadi atlayamadın ama en azından istersin... bak gene
Doomah yazdı:Önemli olan hüzünlenmek değil, uğruna hüzünlenebilecek kişiyi bulmak değilmidir?
kişi,nesne veya olgu çok da önemli değil bence durup duruken eskilerden kalma aptal saptal bi olaya odaklanıp da komple bi günü hüzün yumağı halinde geçirmeye ne demeli ozaman? =) bence hüzün çünkü sonuçta mutluluğun bile sahtesini hatta tamamen imitasyonunu yapabilen insnaların olduğu bi dünyada hüznü ya kendinde arıyorsun ya da baktığın ve görebildiğin herşeyde..bi nevi de kendini rahatlatıyosun gibi geliyo bana çünkü inanılmaz depresif bi andan sonra bianda biçeşit yükten urtulmuş gibi hissettiğim çok oluyo benim hatta hüzünle boğuşmanın amacı olarak sonundaki rahatlamayı bile gösterebilirim =)
"Eğer cennete o vakit istenmemişsem (doğum), ısrar etmeyeceğim.."
StalemaTe yazdı:bence hüzünün tek bi amacı wardr o da mutluluk isteği... bir insn ne kdr dibe btr ne kdr mutsz olabilirse bnece mutlu olması da o kdr kolaylaşr en kçk şeye bile sewineblr hale gelir ister istemez özetle hüzün mutluluk oldukça olacaktır çnkü insn oğlu doymsz bi warlıktır hep daha fazla mutluluk neşe isteyecektr bu da böle sürüp gidecektr...
güzel bi yorum olmuş sewdim .. bencede böle aslında..
İnsan en çok hüznü anlatmayı sever. Sanat eserlerinin çok çok büyük bi bölümü hüzünden yola çıkar, bi çoğunun sebebi hüzündür. Biz de kendi hüzünlerimizden yola çıkarak onları seçeriz ve izler, dinler, bakarız.
Everything under the sun is in tune, but the sun is eclipsed by the moon.
haytımısda nası gülüor aglıor gesior tosuorsakta hüzenleniorus çnkü hüzünlencek şey her zamn vardır birilerinin hep hata yapmasındanmıdr? yoksa öslemden mi ? ne biliim iştee oda bi duygu sonçta oda olucak tabikide..
bni mazur görün, şu aralar kendimi kötü hissediyorum,konuşmaya ihtiyacım var delirmek üzereyim abartıyorum,saçmalıyorum dedim ya mazur görün;hüzün çöker üstüme bu arada benim beğendiğim şiirlerden biridir buyrun efendim Özdemir Asaf'tan:
HER YENİ YAŞ İÇİNDİR
Beni bundan böyle
Beklese beklese
Hüzün bekler,
Çağırsa çağırsa
Hüzün.
Neden mi?
Neden olacak...
O kadar gezilip görüldü ki...
Hep ben bir şeyden,
Bir yerden
Bir kimseden uzaktaydım
Ve de kendimden.
Ölüm beklemez beni...
Çünkü ben gene de
Bir şeye,
Bir yer'e
Ya da bir kimseye giderken de
Kendimden uzakta olacağım.
One Last Goodbye denen şarkının en odun insanda bile uyandırdığı duygudur. Neşeliyseniz de bir karamsarlık, ağlama isteği düşer içinize, öylece kalırsınız. İşte ona hüzün denir. "Offf yeter yaa" dersiniz ama şarkıyı da kapatamazsınız. Hah işte bu da bağımlılık. İkisi birleşince "hüzne olan bağımlılık" oluyor ki olayı karıştırdım iyice siz devam edin..
Ölümden niye korkayım?
Hiçbir zaman karşılaşmayacağız.
Ben varken ölüm yoktur, o geldiğinde de ben olmayacağım.
insan vazgeçemez hüzünden.. hele de sonbahar gibi hüznün çok yakýþtýðý bi mevsimde, ister istemez hüzün gelip buluyor insaný... ya da bana öyle oluyor, bilmiyorum...